کد مطلب:94998 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
حکمت 267
[صفحه 821] حرص و طمع، آدمی را به چشمه ای می آورد كه آب ننوشیده بازش میگرداند. ضامنی است كه به عهد خود وفا نكند بسا نوشنده ای كه پیش از سیراب شدن، راه گلویش تنگ شود و آب در كامش گوارا نگردد هر چند مقام و منزلت چیزی كه بشر خواهان آنست بزرگ باشد، غم و مصیبت از دست دادن آن، همان اندازه بزرگ گردد امیال و آرزوها، چشم بینای آدمی را نابینا می كند گاه به كسی كه در انتظار چیزی نیست، نصیبی و بهره ای از خزانه غیب میرسد
صفحه 821.